A letter to SS.

This is the text of the open letter that Tzitzernak sent to SS recently.

Մեծարգո Պր. Սարգսյան,

Արդեն բավական ժամանակ է զարմանում եմ այն ռազմավարության վրա, որով տանում եք Հայաստանը։ Ես իմ հարցերն ունեի և իմ կասկածները, սակայն փորձում էի Ձեր անմեղության կանխավարկածը պահպանել։ Հույս ունեի, որ Ձեր երդմնակալությունից հետո հանդես կգայիք Ձեր իրական տեսքով։ Մեզ ցույց կտայիք, թե որքա՛ն տարբեր եք Ձեր նախորդից։ Ցույց տվեցիք, սակայն ոչ այնպես, որ մեզնից որևէ մեկը դրանով հպարտ լինի։ Գիտե՞ք, Դուք հնարավորություն ունեիք առնվազն բացատրելու և սգալու, եթե ոչ դատապարտելու մարտիմեկյան արյունահեղությունը։ Սակայն Դուք չարեցիք։ Շարունակեցիք կործանարար ուղին։ Իսկ այդ ուղու վրա պատիվն անելիք չունի։

Եվ հիմա իր կյանքը մարդու իրավունքներին նվիրած մա՞րդն է հարձակման ենթարկվում` առանց որևէ հետևանքի։ Ժողովրդավարությանը նվիրված երիտասարդը, կարելի է նույնիսկ ասել` ԵԽԽՎ հանձնարարականները խորհրդանշո՞ղն է ծեծի ենթարկվում ձեր մայրաքաղաքում։ Հերոսին, ավելի ճիշտ` սիմվոլի՞ն են սպառնում արտաքսել երկրից` նրա բանտարկության ժամկետը լրանալուց հետո։ Իսկ ապօրինաբար ձերբակալվածների թվի մասի՞ն ինչ կասեք։

Ասացեք` ո՞վ է լինելու հաջորդը. Հյուսիսային պողոտայում «Ազատություն հայրիկիս» կամ «Պայքար, պայքար մինչև վերջ» գոռացող երեխա՞ն։ Թե՞ դա լինելու է տարիքավոր այն կանանցից մեկը, որ անցավ խորհրդային ժամանակաների, 1988 ի երկրաշարժի, ղարաբաղյան շարժման, պատերազմի և այդ ցուրտ ու մութ տարիների բովով, ընդամենը որպեսզի կրկին կանգնած մնա փողոցում` բռունցքը վեր պարզած, միայն թե այս անգամ իր իսկ իրավունքների համար պայքարելով։ Դուք կամ անսահման իշխանություն ունեք, կամ չունեք բոլորովին։ Ամեն դեպքում, աննախանձելի վիճակի մեջ եք։ Գուցեև Ձեզ համար որոշում կայացնելը շատ շատ ավելի դժվար է, քան ես եմ պատկերացնում, քանի որ չեք բռնել այն ճամփան, որն ինձ համար այնքան հստակորեն, այնքան ակնհայտորեն Ճշմարիտ ուղին է։

Մտածում եմ` անտառներում ու կիրճերում և կամ լեռների գագաթներին տեսնես քանի՞ կենաց եք ասել ու խմել մեր պապերի պապերի համար։ Եվ նույն այդ սեղաններին նույն այդ թասերով քանի՞ կենաց եք ասել ու խմել զինվորների համար, որոնք այնքան ծանր պայքարով պահպանեցին մեր ժողովրդին, մեր երկիրն ու մեր հողը։ Ինչպե՞ս կարող եք պատվել մեր ընդհանուր պապերին, բայց կրակել նրանց թոռների վրա։ Ինչպե՞ս կարող եք պատվել զինվորներին, սակայն անհաղորդ մնալ հացադուլի նստած վետերանների կանչերի հանդեպ և արտաքսել Սեֆիլյանին։

Ծիծեռնակ

Dear Mr. Sargsyan,

For quite some time I have wondered about your strategy, on the path you are taking Armenia. I had my questions and my doubts, but I gave you the benefit of the doubt. I hoped that after your inauguration, you would show us your own true colors. That you would show us how you were different from your predecessor. You did show us, but not in any way that any of us can be proud of. You see, you had the chance to at least explain and lament, if not condemn, the violence and injustice of March 1st. But you did not. You continued in the destructive path. And on that path, there is no honor.
And now, a man who has dedicated his life to human rights is assaulted with no apparent consequence? A youth dedicated to democracy, one might even say, to what the PACE recommendations symbolize, is beaten in your capital city? A hero, nay, an icon, is threatened with deportation once he finishes his prison sentence? And scores of individuals remain imprisoned illegally?
Tell me, who is next, the child screaming “Freedom for my Father” or "Payqar, payqar minchev verch!" on Northern Boulevard? Or will it be one of the elderly women who went through Soviet times, the earthquake of 1988, the Kharabagh Movement, the war, and those cold, dark years, only to be standing, yet again, on the street with her fist in the air, but this time fighting for her own rights? Either you have all of the power, or none of it. Either way, I do not envy you your position. Maybe your decision is much, much, more difficult than I can imagine, since you have not taken what seems to me to be so clearly, so obviously, the Right way.
I wonder how many toasts you have drunk in the forest, in the gorge, or on the mountaintop to our grandparents' grandparents? And at those same tables, with those same glasses, how many toasts have you drunk to the soldiers who fought so hard to protect our nation, our country and our land? How do you honor our mutual grandparents, but shoot their grandchildren? How do you honor the soldiers, but remain deaf to the calls of veterans on hunger strike, and deport Sefilyan?

Tzitzernak