Tuesday, November 30, 2010

2003 Armenian Arms Procurement for Iran

There simply are lines that you do not cross.

I've been following the WikiLeaks documents about Armenia and the banditocracy and so far all the information looks OK. Unfortunately, there is one bomb so far where it is revealed that Armenia re-exported arms to Iran which were later found at a scene of an attack on US soldiers in Iraq.

This is very disturbing for American-Armenians. American-Armenians want to see Armenia as an ally to the US. Selling arms to Iran and other terrorists is contrary to these wishes.

[...]Secretary Rice, Assistant Secretary Fried, Deputy Assistant
Secretary Bryza, and Ambassador Yovanovitch have raised with you our
deep concerns about Armenia's transfer of arms to Iran which
resulted in the death and injury of U.S. soldiers in Iraq.
Notwithstanding the close relationship between our countries,
neither the Administration nor the U.S. Congress can overlook this
case. By law, the transfer of these weapons requires us to consider
whether there is a basis for the imposition of U.S. sanctions. If
sanctions are imposed, penalties could include the cutoff of U.S.
assistance and certain export restrictions.

To avoid such sanctions, it is essential that you present
compelling evidence that your government is now in partnership with
us to ensure such transfers do not occur in the future.

To convince the United States that this will not happen again,
we seek a written agreement from Armenia, memorializing its intent
to implement measures that will prevent Armenia from becoming a
source of weapons for Iran or other states or groups involved with
terrorism and/or weapons proliferation. [...] The full text is available here.

The accusations might be baseless or false but the fact that Yerevan has declined to comment on them indicates otherwise.

Saturday, November 20, 2010

Wednesday, November 17, 2010

Վախեցանք, շատ վախեցանք` իշի գլուխ:

Բռնապետությունը սարսափում է ճշմարտությունից

Ի՞նչ են ուզում քեզանից. վերջին շրջանում այս հարցն այնքան հաճախ են ինձ տալիս, որ ստիպված եմ ինչ-որ պատասխան ձեւակերպել, որովհետեւ մինչ այժմ լայն ժպտացել եմ կոնկրետ պատասխան ձեւակերպելու փոխարեն: Ի՞նչ են ուզում ինձանից: Խնդիրն ամենեւին էլ իմ անձի մեջ չէ, այլ իրավիճակներին արձագանքելու գործելակերպի մեջ: Բռնապետությունը մի վիճակ է, երբ իշխող էլիտան բոլորին կամ գրեթե բոլորին կարողացել է ստիպել համակերպվել ստեղծված վիճակի հետ եւ չնկատելու տալ ապօրինությունը, լկտիությունը, կամայականությունը: Բռնապետության համար, ըստ այդմ, ամենավտանգավոր մարդիկ նրանք են, ովքեր չեն համակերպվել ստեղծված վիճակի հետ եւ բարձրաձայնում են իրենց տեսածի մասին, ծաղրում կամայականությունը, քննադատում ապօրինությունը, դատափետում լկտիությունը:
Այսպես վարվող ամեն մարդ ստատուս քվոյի, այսինքն` հաստատված վիճակի փոփոխության հարց է բարձրացնում` կամա, թե ակամա: Իսկ հաստատված վիճակի փոփոխությունը ենթադրում է իշխող էլիտայի փոփոխությունը, որովհետեւ բռնապետությունը իշխող էլիտայի որոշման արդյունք է, նրա իշխանության պահպանման մեխանիզմ: Եթե նույնիսկ խոսում ես պարզ, տրիվիալ, նույնիսկ կենցաղային խնդիրների մասին պարզ, տրիվիալ ճշմարտություններ ես ասում` բայց անում ես ինքնուրույն, դա նույնքան սարսափելի է բռնապետության համար, որովհետեւ դու ո՞վ ես, որ առանց բռնապետության դաբրոյի ինչ-որ բան ասես կամ անես: Ու երբ ասելու, տեսնելու, բարձրաձայնելու ինքնուրույնությունդ պահպանում ես` «Երեւան» հյուրանոցի դիմաց, թերթի էջերում, դատարանում, ԿԳԲ-ի պադվալում, զոնում, Երեւանի փողոցներում, ինտերնետում, եւ բռնապետությունը չի կարողանում քեզ ստիպել հրաժարվել այդ գործելակերպից, նրա, այսինքն` բռնապետության ֆազերը գցում են: Սերժը ֆազերը գցած վիճակում է. նրան թվում էր, թե բոլորին կարողացել է ստիպել համակերպվել իր հանցագործ բռնապետության գոյության փաստի հետ: Ու մեկ էլ` մի քանի երիտասարդներ «Երեւան» հյուրանոցում հավաքված եվրոպացիների աչքի առաջ ցաքուցրիվ են անում «Սերժանտական առաջադեմ Հայաստանի իդիլիան», ինչ-որ մարդիկ` անսպասելի մեծ թվով մարդիկ համարձակվում են հանրահավաքի գնալ եւ անսպասելի հզոր երթ անել, ինչ-որ մարդիկ իրենց աշխատավարձն են պահանջում, ինչ-որ ուրիշ մարդիկ պահանջում են ուրանի հանքեր չբացել: Վաբշե տը` այս մարդկանց լռեցնելու լավագույն մեթոդը նրանց բանտով-բանով վախեցնելն էր: Բայց ի՞նչ անես, երբ բանտում հայտնվածներն էլ տեղները չեն սթրվում եւ իրենց պահում են այնպես, ասես Ազատության հրապարակում միտինգ են անում: Սերժը ֆազերը գցել է, որովհետեւ նրան թվում է, թե քաղբանտարկյալների, այդ թվում եւ` իմ գործունեության արդյունքում հիմա արդեն մարդկանց նույնիսկ բանտերով չի լինի վախեցնել: Դրա համար էլ «սարսափազդու» մասկի շոուներ է կազմակերպում: Վախեցանք, շատ վախեցանք` իշի գլուխ:

Thursday, November 11, 2010

Violence against Nikol Pashinian.

The banditocracy has not been able to silence Nikol Pashinian, the editor of the Haykakan Zhamanak newspaper, even after putting him in jail. He has been regularly been contributing to his newspaper with analytical articles or covering the daily life behind bars.

The regime, however, does not tolerate dissent like this and Pashinian has been subject to regular physical violence. People like me are quite worried about this. The regime demands immediate ceasing of his journalistic activities as a condition for his safety.

Maybe Pashinian should stop endangering himself? He is too valued for us and the future of Armenia and we cannot let a few thugs currently controlling the country to harm him.

Wednesday, November 10, 2010

How low can you go?

The other day I received an envelope from Armenia. There was a quite large $2 stamp on it. Intrigued, I looked to see what it was and it turns out it is an Armenian stamp commemorating the cemetery for Russian army officers in Gyumry in the 1800-s.

Mind you, the Russian army was there to serve the colonial interests of Tsarist Russia. Then it became the Soviet Red Army. Now, the same colonial army is still based in Gyumry.

I cannot understand what the Armenian Post thinks when they come up with stamps commemorating the invaders and colonizers. Don't they feel ashamed?

Monday, November 08, 2010

Շագանակներ

Եթե Հայաստանը անկախ երկիր լիներ, այս դրությունից մի երկու շագանակ կարելի էր հանել:

Friday, November 05, 2010

Guerrilla Journalism

Slate has a very nice recap of the guerrilla journalism that has become prevalent with the advent of YouTube. We saw it penetrate even the Armenian journalism world with a few videos like the abuse of the soldier in the army or Biden's revelations about his conversations with Serj Sargsian.Of course, in a typical Armenian manner, some of us attribute it to some conspiracy by dark forces but they will get used to it as time passes and they get accustomed to free flow of information.

Thursday, November 04, 2010

Մկնիկների Խնդիր

The media and blogs have reported an unprecedented inflation in the prices of cheese. I am still waiting to hear the reaction of the most interested cheese loving party - Muk.