Գարեգին Չուքասզյան [...] Տեսեք, Խորհրդային Միության ժամանակաշրջանում ռուսական դպրոցների քանակը կրիտիկական զանգվածի էր հասել եւ շատ դժվար էր պատկերացնել, որ կգա մի պահ, նպաստավոր ժամանակ, որ կկարողանանք այդ հիվանդագին վիճակից դուրս գալ եւ ամբողջ համակարգը հայացնել (իհարկե, ահռելի դիմադրության շնորհիվ): Նույնը վերաբերում է առհասարակ ամբողջ անկախության գաղափարին: 88-ից սկսած Ղարաբաղյան շարժումը շատ երկար տեւեց մինչեւ ժողովուրդը անցում կատարի դեպի անկախական շարժում: Շատ փոքրաթիվ մարդիկ էին, որ ընդունում էին անկախության հնարավորությունը` լինելով շատ հայրենասեր, բնավ չէին պատկերացնում անկախության հնարավորությունը: Հետո` ինչ-որ պահից սկսած, արդեն հասարակության գիտակցության մակարդակը փոխվեց: [...]

  What he says is absolutely true. It was very rare to come across a person in early 1988 that could even imagine an independent Armenia. Not until July of 1988, AFAIK, at least. It was then that Karabakh Committee started thinking about forming HHSh and sowing the seeds of the idea of independent Armenia.

Why Can't the Armenians Get It?

ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը, արձագանքելով հայաստանյան թվով 9 իրավապաշտպան կազմակերպությունների կողմից Երեւանում իրեն փոխանցված եւ «2008թ. նախագահական ընտրություններից հետո ՀՀ-ում առկա հասարակական-քաղաքական ճգնաժամի հաղթահարման եւ քաղաքացիական

համերաշխության հաստատման անհրաժեշտությանը», դրա նախապայմանների վերաբերյալ նամակին ընդհանուր ձեւակերպումներով մի պատասխան նամակ է հասցեագրել հիշյալ հ/կ-ներին: Քլինթոնին փոխանցված նամակի հեղինակներից մեկը՝ քաղբանտարկյալների կանանց «Շահխաթուն» հ/կ-ի ղեկավար Մելիսա Բրաունը՝ ողջունելի համարեց Քլինթոնի ուշադրությունը ՀՀ-ում մարդու իրավունքների հարցերին, բայցեւ հավելեց, թե դրանք հայաստանցիներիս խնդիրն է, ուստի՝ Քլինթոնի պատասխանը հենց այդպիսին էլ պետք է լիներ: Նա կարծիք հայտնեց, թե պետքարտուղարի նամակը կարելի է համարել որպես ԱՄՆ կառավարության դիրքորոշում. «Նամակով ուզում էին ցույց տալ, որ հետեւում են Հայաստանում առկա իրավիճակին ու լավ տեղեկացված են»: 
Source: Aravot

Married with children.

Currently:

In mid 80-s:

Al Bundy:

Blackadder-3.

Whoopty-doo. The Armenian blogosphere is abuzz with Suren Surenyants quitting politics. His defenders: regime apologists.

It has been quite interesting to follow these events during those slow August days. To recap:

1. Surenyants meets with the defense minister;

2. Surenyants posts on his blog that the defense minister is upset and wants to punish all responsible for the bullying and murders going on in the army;

3. The regime apologists start claiming that HAK says that Surenyants is a traitor. HAK and the opposition remain silent but a there are a ton of anonymous posts on his blog telling that he is a traitor;

4. Surenyants claims he is good friends with Marish Bozikian (one of the regime spokespeople) and Ashot Ashotian (the infamous minister of education);

5. More anonymous posts claiming he is a traitor, a muted response by HAK;

6. Surenyants says he is not a traitor and says that he quits politics.

Hopefully Surenyants continues to post on his blogs. I like his posts.

One More Step.

Once upon a time there was a man called Vasgen Sargsian who, as the minister of defense, was trying to adopt the 'lonely wolf' mentality in Armenia. He, together with his friends in charge, learned their lesson from the past and realized that no one will take care of you and you are the only one responsible for your survival.

This went against the traditional Armenian political thought. The prime minister at the time overthrew LTP together with his help and removed HHSh from power. Once the support base was removed, a bunch of dashnaks went ahead and assassinated him. During the past 12 years the idea that you should take care of yourself has been systematically repressed. Whenever an autonomous thought was raised, it was suppressed through violence culminating with the killing of 10 people on March 1, 2008.

Now we have another nail in the coffin of independence. Serj Sargsian has agreed to extend the Russian base time by another 24 years. That would still be OK but the agreement stipulates the base will now be in charge of protecting Armenian interests as well.

 Mind you, there has never been a colonial power that has protected the interests of the colonized people. While Serj Sargsian transforms the Armenian Army into a group of hoodlums capable of slaughtering their own people and themselves, he is outsourcing the defense of Armenia to the Russians.

There is a precedent to what the Russians do to Armenians. In the Soviet times they did not hesitate to shoot and kill both Armenian civilians or self-defense volunteers. During the independence years, when the Azeris conquered Armenian villages, LTP asked Yeltsin to exercise the joint defense pact provisions for mutual defense. The Russian media laughed at us and called it a half-baked attempt to have Russia pull chestnuts out of fire for Armenia.