ԱԺ նախագահ Տիգրան Թորոսյանը, որ իր գլխում լկլկացող զանգվածը ուղեղ է համարում, որոշեց ավազակապետության երկարամյա ԱԳ նախարար Վարդան Օսկանյանի հեռացող ջանդաքի վրայով քայլելով պետական այրի համարում ձեռքբերել: Թորոսյանը, անշուշտ ոչ առանց Սերժ Սարգսյանի խրախուսման, որոշեց ապտակ հասցնել Օսկանյանին, հայտարարելով, որ ԼՂ հարցում Հայաստանի քաղաքականությունը այսուհետեւ պետք է լինի նախաձեռնող: Օսկանյանը, որ բավական երկար ժամանակ հույս ուներ, որ ինքը կլինի Քոչարյանի «գահաժառանգը» եւ այս հույսերի համար Սերժի ատելությանն է արժանացել, Թորոսյանի հարձակումներին «վոեւէ» նորմալ բան չհակադարձեց, միայն թաքուն ակնարկով խորհուրդ տվեց շատ չոգեւորվել: Օսկանյանն էլ հո լավ գիտի, թե ինչ փլավ է եփել իր այժմ արդեն նախկին շեֆը ԼՂ հարցում:
Բայց ՀՀԿ փոխնախագահ, ԱԺ խոսնակ Տիգրան Թորոսյանը անդրդվելի է. նա համոզված է, որ ԼՂ հարցի հայանպաստ լուծման գործում միշտ էլ չի հերիքել իր առնական ներկայությունը: Եւ ահա ԼՂ հարցի կարգավորման գործում ձեւավորվել է հայկական նորագույն առնական եռյակը. Սերժ Սարգսյան, ԱԳ նախարար Էդուարդ Նալբանդյան, ԱԺ խոսնակ Տիգրան Թորոսյան: Եւ ահա սույն տրոյկան, ինչպես կարելի է հասկանալ, պատրաստվում է այնպիսի նախաձեռնություններ ցուցաբերել, որ աշխարհը սկուտեղի վրա մեզ մատուցի Ղարաբաղի անկախության միջազգային ճանաչման հռչակագիրը, եւ վերջում էլ ներողություն խնդրի երկարամյա թյուրըմբռնման համար: Եւ ուրեմն եկեք փորձենք հասկանալ, թե ինչ արժե դիվանագիտական տիտանների այս եռյակը: ԱԺ խոսնակի պարագան կարծեմ չարժե անգամ քննարկման առարկա դարձնել, որովհետեւ սույն անեկդոտային հերոսը հանրությանը հայտնի է իր փոքրիկ էության բոլոր կողմերից: Ինչ վերաբերում է Սերժ Սարգսյանի դիվանագիտական ընդունակություններին, կարծում եմ դրանք լավագույնս դրսեւորվեցին նախորդ տարեվերջին ամերիկյան «Լոս Անջելես Թայմս» թերթի խմբագրության ներկայացուցիչների հետ նրա հանդիպման ընթացքում: Զրույցը վերաբերում էր հիմնականում ԼՂ հարցին եւ ահա Սերժ Սարգսյանը սկսեց այնպիսի մտքեր արտահայտել, որ խմբագրակազմը հասկացավ, որ այս պարոնին կարելի է ձեռ առնել, այնպես, ինչպես ձեռ են առնում ասենք «Սադի Գոքորին»: Սա կարծում եմ, բնորոշ դեպք է, եթե հաշվի առնենք, որ լուրջ քննարկման արդյունքում Սերժ Սարգսյանի վրա «կայֆեր վառողները» ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահ ԱՄՆ ընտրախավի ներկայացուցիչներն են, որոնք իրենց զրույցի մասին մանրամասն պատմող նյութ էին տպագրել իրենց հեղինակավոր թերթում: Բացի այս Սերժ Սարգսյանը արդեն հասցրեց Իլհամ Ալիեւին լկտիանալու առիթ տալ Բուխարեստում, ՆԱՏՕ-ի գագաթաժողովի շրջանակներում: Կարճ ասած, Սերժ Սարգսյանի հարաբերությունները դիվանագիտության հետ, ըստ էության կանխորոշված են:
Իսկ ի՞նչ կարելի ասել վերը նշված եռյակի ինկոգնիտոյի` ԱԳ նորանշանակ նախարար Էդուրադ Նալբանդյանի մասին: Նրա վերաբերյալ իշխանական մամուլում հայտնված հրապարկումները իսկապես հուզում են: Ֆրանսիայում ՀՀ դեսպանի պաշտոնում նրա գործունեությունը բարձր է գնահատվում, նրա հասցեին հնչում են դիֆերամբներ: Եւ ո±րն է այս ոգեւորության հիմքը: Հայ-ֆրանսիական բարձր մակարդակի հարաբերությունները: Ինչ խոսք, հայ-ֆրանսիական հարաբերությոնները ջերմ են, բայց ինչքանով կարելի է այդ ջերմությունը կապել մի դեսպանի կամ դեսպանատան հետ, երբ խոսքը մի երկրի մասին է, որի քաղաքացին է ինքը` Շառլ Ազնավուրը: Երբ Փարիզում որեւէ մեկը քեզ հարցնի, թե որտեղից ես ու դու պատասխանում ես Հայասատանից, հարց տվողը, որպես կանոն արձագանքում է. «Ա~, Շառլ Ազնավուր»: Եւ ֆրանսիայում ՀՀ դեսպանը ավելի շատ Հայաստանի դեսպան է դառնում Շառլ Ազնավուրի մոտ: Իսկ վերջինս այդ երկրում այնպիսի հեղինակություն ունի, որ կարող է ուզած ժամանակ զանգահարել Ֆրանսիայի նախագահին, եւ հարցեր լուծել Հայաստանի դեսպանի խնդրանքով: Իսկ դեսպանը այս պայմաններում վեր է ածվում մի սովորական Ժորժիկի, որին Ազնավուրից կտրելը նույնն է, թե կաթվածահարին արհեստական շրջառության սարքից կտրելը:
Իսկ ընդհանրապես, հաջող արտաքին քաղաքականություն վարելու համար հարկավոր է ունենալ կամ լծակ, կամ բարոյական հեղինակություն: Քոչարյանասերժական Հայաստանը չունի լծակներ, չունի նաեւ բարոյական հեղինակություն: Սերժ Սարգսյանի ղեկավարած Հայաստանը հեղինակություն ունենալու չնչին հնարավորություն անգամ չունի, եւ չի ունենալու: Այնպես որ այս ողջ պատմության մեջ կշահի միայն նա, ով կնշանակվի ֆրանսիայում ՀՀ արտակարգ եւ լիազոր դեսպան: Այն էլ ժամանակավոր:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ 24-04-2008
Բայց ՀՀԿ փոխնախագահ, ԱԺ խոսնակ Տիգրան Թորոսյանը անդրդվելի է. նա համոզված է, որ ԼՂ հարցի հայանպաստ լուծման գործում միշտ էլ չի հերիքել իր առնական ներկայությունը: Եւ ահա ԼՂ հարցի կարգավորման գործում ձեւավորվել է հայկական նորագույն առնական եռյակը. Սերժ Սարգսյան, ԱԳ նախարար Էդուարդ Նալբանդյան, ԱԺ խոսնակ Տիգրան Թորոսյան: Եւ ահա սույն տրոյկան, ինչպես կարելի է հասկանալ, պատրաստվում է այնպիսի նախաձեռնություններ ցուցաբերել, որ աշխարհը սկուտեղի վրա մեզ մատուցի Ղարաբաղի անկախության միջազգային ճանաչման հռչակագիրը, եւ վերջում էլ ներողություն խնդրի երկարամյա թյուրըմբռնման համար: Եւ ուրեմն եկեք փորձենք հասկանալ, թե ինչ արժե դիվանագիտական տիտանների այս եռյակը: ԱԺ խոսնակի պարագան կարծեմ չարժե անգամ քննարկման առարկա դարձնել, որովհետեւ սույն անեկդոտային հերոսը հանրությանը հայտնի է իր փոքրիկ էության բոլոր կողմերից: Ինչ վերաբերում է Սերժ Սարգսյանի դիվանագիտական ընդունակություններին, կարծում եմ դրանք լավագույնս դրսեւորվեցին նախորդ տարեվերջին ամերիկյան «Լոս Անջելես Թայմս» թերթի խմբագրության ներկայացուցիչների հետ նրա հանդիպման ընթացքում: Զրույցը վերաբերում էր հիմնականում ԼՂ հարցին եւ ահա Սերժ Սարգսյանը սկսեց այնպիսի մտքեր արտահայտել, որ խմբագրակազմը հասկացավ, որ այս պարոնին կարելի է ձեռ առնել, այնպես, ինչպես ձեռ են առնում ասենք «Սադի Գոքորին»: Սա կարծում եմ, բնորոշ դեպք է, եթե հաշվի առնենք, որ լուրջ քննարկման արդյունքում Սերժ Սարգսյանի վրա «կայֆեր վառողները» ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահ ԱՄՆ ընտրախավի ներկայացուցիչներն են, որոնք իրենց զրույցի մասին մանրամասն պատմող նյութ էին տպագրել իրենց հեղինակավոր թերթում: Բացի այս Սերժ Սարգսյանը արդեն հասցրեց Իլհամ Ալիեւին լկտիանալու առիթ տալ Բուխարեստում, ՆԱՏՕ-ի գագաթաժողովի շրջանակներում: Կարճ ասած, Սերժ Սարգսյանի հարաբերությունները դիվանագիտության հետ, ըստ էության կանխորոշված են:
Իսկ ի՞նչ կարելի ասել վերը նշված եռյակի ինկոգնիտոյի` ԱԳ նորանշանակ նախարար Էդուրադ Նալբանդյանի մասին: Նրա վերաբերյալ իշխանական մամուլում հայտնված հրապարկումները իսկապես հուզում են: Ֆրանսիայում ՀՀ դեսպանի պաշտոնում նրա գործունեությունը բարձր է գնահատվում, նրա հասցեին հնչում են դիֆերամբներ: Եւ ո±րն է այս ոգեւորության հիմքը: Հայ-ֆրանսիական բարձր մակարդակի հարաբերությունները: Ինչ խոսք, հայ-ֆրանսիական հարաբերությոնները ջերմ են, բայց ինչքանով կարելի է այդ ջերմությունը կապել մի դեսպանի կամ դեսպանատան հետ, երբ խոսքը մի երկրի մասին է, որի քաղաքացին է ինքը` Շառլ Ազնավուրը: Երբ Փարիզում որեւէ մեկը քեզ հարցնի, թե որտեղից ես ու դու պատասխանում ես Հայասատանից, հարց տվողը, որպես կանոն արձագանքում է. «Ա~, Շառլ Ազնավուր»: Եւ ֆրանսիայում ՀՀ դեսպանը ավելի շատ Հայաստանի դեսպան է դառնում Շառլ Ազնավուրի մոտ: Իսկ վերջինս այդ երկրում այնպիսի հեղինակություն ունի, որ կարող է ուզած ժամանակ զանգահարել Ֆրանսիայի նախագահին, եւ հարցեր լուծել Հայաստանի դեսպանի խնդրանքով: Իսկ դեսպանը այս պայմաններում վեր է ածվում մի սովորական Ժորժիկի, որին Ազնավուրից կտրելը նույնն է, թե կաթվածահարին արհեստական շրջառության սարքից կտրելը:
Իսկ ընդհանրապես, հաջող արտաքին քաղաքականություն վարելու համար հարկավոր է ունենալ կամ լծակ, կամ բարոյական հեղինակություն: Քոչարյանասերժական Հայաստանը չունի լծակներ, չունի նաեւ բարոյական հեղինակություն: Սերժ Սարգսյանի ղեկավարած Հայաստանը հեղինակություն ունենալու չնչին հնարավորություն անգամ չունի, եւ չի ունենալու: Այնպես որ այս ողջ պատմության մեջ կշահի միայն նա, ով կնշանակվի ֆրանսիայում ՀՀ արտակարգ եւ լիազոր դեսպան: Այն էլ ժամանակավոր:
ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ 24-04-2008
No comments:
Post a Comment